۲۸ سال پیش درچنین روزی یعنی ۲۱ اگست سال ۱۹۸۶ به‌دلیل حرکت لایه‌های زمین در زیر دریاچه نایوس در کشور کامرون، حجم وسیعی از گاز دی اکسید کربن در هوا پخش شد و جان بیش از ۱۷۰۰ نفر از ساکنین شهرها و روستاهای اطراف خود را گرفت.

این واقعه، بزرگترین حادثه خفگی ثبت شده با منشاء طبیعی به حساب می‌آید. در دنیا تنها ۳ دریاچه شناسایی شده‌اند که از خود گاز دیوکسید کربن منتشر می‌کنند: دریاچه نایوس، دریاچه مونون که آن نیز در کشور کامرون واقع شده و دریاچه کیوو که در جمهوری کنگو قرار دارد. منبع اصلی دیوکسید کربن در این دریاچه‌ها حوزچه‌های مواد مذابی است که در اعماق زمین قرار دارند و با فشار به کف دریاچه رسیده و وارد آب می شوند. بصورت معمول شرایط این دریاچه‌ها کنترل شده است و دیوکسید کربن در سطح زیر آب بصورت محلول باقی می‌ماند ولی زمانی که لایه‌های سطحی زمین حرکت می‌کنند یا فعل و انفعالات شیمیایی در حوزچه‌های مذاب افزایش پیدا می‌کند حجم گازها افزایش یافته و خطر تخلیه این گاز افزایش می‌یابد.

پیش‌بینی می‌شود در بستر دریاچه نایوس در حدود ۹۰ میلیون تن گاز دیوکسید کربن وجود داشته باشد. درواقعه‌ای که در سال ۱۹۸۶ به وقوع پیوست در حدود ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزارتن و در بعضی از منابع تا ۱.۶ میلیون تن گاز دیوکسید کربن به سرعت از سطح دریاچه خارج و با سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت یک ابر بزرگ در منطقه ایجاد کرده بود. جرم گاز دیوکسید کربن تقریبا ۱.۵ برابر جرم هوا است و به همین دلیل در سطح زمین باقی می‌ماند. ابری که از گاز دیوکسید کربن در سال ۱۹۸۶ تشکیل شده بود از سطح زمین ارتفاعی در حدود ۵۰ متر گرفت که همین موضوع اجازه تنفس به موجودات زنده را نمی‌داد.